Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ - Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός

«Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Το περίφημο σύνθημα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, που ακούστηκε για πρώτη φορά πριν από μια δεκαετία στο Πόρτο Αλέγκρε, συνοδεύει και τη φετινή διοργάνωση που ξεκίνησε την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου στο Ντακάρ της Σενεγάλης. Όταν βέβαια στους δρόμους της Τυνησίας και της Αιγύπτου το πνεύμα ενός άλλου κόσμου είναι (σχεδόν) υπαρκτό», αρκετοί από τους επικριτές του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ θα αναρωτηθούν εάν η συγκεκριμένη διοργάνωση έχει πλέον ξεπεραστεί από τις εξελίξεις.
 
Το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης, που έκανε την εμφάνισή του στα τέλη του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα γνώρισε τη δική του κρίση όταν ο πλανήτης βυθίστηκε στο λεγόμενο πόλεμο κατά της διεθνούς τρομοκρατίας. Και το Φόρουμ, σαν «θεσμικός» εκφραστής αυτού του κινήματος φάνηκε να ακολουθεί για αρκετά χρόνια τη δική του πορεία μαρασμού. Το πνεύμα των προτάσεων που προέβαλλε κατά διαστήματα (όπως λόγου χάρην ο φόρος Τόμπιν για την φορολόγηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος) θύμιζαν ασπιρίνη σε ετοιμοθάνατο – ειδικά μετά την αποκάλυψη των δομικών χαρακτηριστικών της κρίσης του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Παρόλα αυτά οι διοργανωτές δείχνουν αποφασισμένοι να κάνουν μια δυναμική επανεμφάνιση. Η εμπειρία όλων αυτών των χρόνων σίγουρα τους το επιτρέπει ενώ οι καλεσμένοι της διοργάνωσης (όπως οι πρόεδροι της Βολιβίας και της Βραζιλίας, Μοράλες και Λούλα ντα Σίλβα) προσφέρουν όχι μόνο επικοινωνιακά αλλά και ουσιαστικά στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ.
 
Παράλληλα καθώς τα προβλήματα που μέχρι σήμερα αφορούσαν τις λεγόμενες χώρες της περιφέρειας (όπως π.χ η κρίση δημόσιου χρέους) χτυπούν την πόρτα και των δυτικών μητροπόλεων το φόρουμ μπορεί να αποτελέσει ένα πραγματικό εργαστήρι εναλλακτικής σκέψης και δράσης. Όταν λόγου χάρη ο Εβο Μοράλες μιλούσε στην τελετή έναρξης για την καταστροφή που είχε επιφέρει στη χώρα του το κύμα ιδιωτικοποιήσεων που επέβαλαν προηγούμενες κυβερνήσεις υπό την εποπτεία του ΔΝΤ ήταν οι Ευρωπαίοι που έδειχναν να ακούν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Πηγή : The Press Project