Γράφει η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της "Το δόγμα σοκ: Η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής"
Η ιστορία της σύγχρονης ελεύθερης αγοράς είναι γραμμένη με σοκ. Κάποιες από τις πιο διαβόητες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια, που έτειναν να ειδωθούν σαν σαδιστικές πράξεις αντιδημοκρατικών καθεστώτων, διαπράχθηκαν στην πραγματικότητα είτε με τον ενσυνείδητο στόχο να τρομοκρατήσουν το κοινό αίσθημα είτε για να το χαλιναγωγήσουν ενεργά ώστε να προλειανθεί το έδαφος για την εισαγωγή δραστικών μεταρρυθμίσεων της ελεύθερης αγοράς.
και συμπληρώνει ο Σλαβόι Ζίζεκ στο "Πρώτα ως τραγωδία, ύστερα ως φάρσα"
πως η θέση (της) αυτή αναπτύσσεται μέσα από μια σειρά απτών αναλύσεων, με κεντρική αυτή του πολέμου στο Ιράκ: Η αμερικανική επίθεση στο Ιράκ συντηρήθηκε από την ιδέα ότι, ακολουθώντας την στρατηγική τακτική "σοκ και δέους", θα μπορούσε να αναδιοργανωθεί η χώρα σαν παράδεισος της ελεύθερης αγοράς, με το λαό της τόσο τραυματισμένο ώστε να μην θέσει αντιστάσεις...
Η επιβολή μια πλήρους οικονομίας της αγοράς μπορεί έτσι να καταστεί πολύ ευκολότερη αν ο δρόμος προς αυτή προλειαίνεται από κάποιου είδους τραύμα (φυσικό, στρατιωτικό, οικονομικό) το οποίο, σαν να λέμε, εξαναγκάζει το λαό να αποτινάξει τις "παλιές του συνήθειες", μετατρέποντάς τον σε ένα ιδεολογικό tabula rasa, επιζώντα του ίδιου του του συμβολικού θανάτου, και έτοιμου να δεχτεί την νέα τάξη τώρα που όλα τα εμπόδια έχουν εξαλειφθεί. [...]
Ίσως λοιπόν η οικονομική κατάρρευση να χρησιμοποιηθεί επίσης ως "σοκ", δημιουργώντας τις ιδεολογικές συνθήκες για περαιτέρω φιλελεύθερη θεραπεία.
Η ιστορία της σύγχρονης ελεύθερης αγοράς είναι γραμμένη με σοκ. Κάποιες από τις πιο διαβόητες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια, που έτειναν να ειδωθούν σαν σαδιστικές πράξεις αντιδημοκρατικών καθεστώτων, διαπράχθηκαν στην πραγματικότητα είτε με τον ενσυνείδητο στόχο να τρομοκρατήσουν το κοινό αίσθημα είτε για να το χαλιναγωγήσουν ενεργά ώστε να προλειανθεί το έδαφος για την εισαγωγή δραστικών μεταρρυθμίσεων της ελεύθερης αγοράς.
και συμπληρώνει ο Σλαβόι Ζίζεκ στο "Πρώτα ως τραγωδία, ύστερα ως φάρσα"
πως η θέση (της) αυτή αναπτύσσεται μέσα από μια σειρά απτών αναλύσεων, με κεντρική αυτή του πολέμου στο Ιράκ: Η αμερικανική επίθεση στο Ιράκ συντηρήθηκε από την ιδέα ότι, ακολουθώντας την στρατηγική τακτική "σοκ και δέους", θα μπορούσε να αναδιοργανωθεί η χώρα σαν παράδεισος της ελεύθερης αγοράς, με το λαό της τόσο τραυματισμένο ώστε να μην θέσει αντιστάσεις...
Η επιβολή μια πλήρους οικονομίας της αγοράς μπορεί έτσι να καταστεί πολύ ευκολότερη αν ο δρόμος προς αυτή προλειαίνεται από κάποιου είδους τραύμα (φυσικό, στρατιωτικό, οικονομικό) το οποίο, σαν να λέμε, εξαναγκάζει το λαό να αποτινάξει τις "παλιές του συνήθειες", μετατρέποντάς τον σε ένα ιδεολογικό tabula rasa, επιζώντα του ίδιου του του συμβολικού θανάτου, και έτοιμου να δεχτεί την νέα τάξη τώρα που όλα τα εμπόδια έχουν εξαλειφθεί. [...]
Ίσως λοιπόν η οικονομική κατάρρευση να χρησιμοποιηθεί επίσης ως "σοκ", δημιουργώντας τις ιδεολογικές συνθήκες για περαιτέρω φιλελεύθερη θεραπεία.
Σας θυμίζει τίποτα φίλοι αναγνώστες;
To video που ακολουθεί παρουσιάζει συνοπτικά το περιεχόμενο του best-seller βιβλίου της εξαιρετικής συγγραφέα, δημοσιογράφου, ακτιβίστριας Ναόμι Κλάιν:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου